İlkçağ Felsefesi: Helenistik Dönem – Epikürosçuluk

Epikürosçuluk (mö300) pratik mevzulara odaklanarak, kadın ve kölelere de açık olan bahçe sohbetleri yapmışlardır. Ana fikirlere değinirsek:

  • Ahlak neyi arzulayıp neyden uzak duracağımızı bilmektir. Ahlakın amacı mutlu olmaktır. Kuruntu ölüm ve tanrılar karşısında hissedilen korkudur. Felsefenin görevi bizi bu kuruntulardan kurtarmaktır. Ölümden korkmamamız gerekir: biz varken ölüm yoktur, ölüm varken de biz yokuz. Korku mutluluğu tüketir.
  • Algıların devamlı doğru olduğunu ama bizim onları yorumlayışlarımızda hata yaptığımızı söyler.
  • Materyalisttir, atomların hareketlerinde rastlantıya yer verir (demokritos zorunluluk demişti). İrade özgürlüğü bu rastlantısal sapmaya dayanır.
  • En yüksek iyi hazdır ve erdem ona giden bir araçtır. Kötü olan tek şey de acıdır. Haz yegane motivasyon kaynağıdır. Hazzı acının yokluğu olarak tanımlar. Entellektüel hazları bedensel hazların önğne koyar. Uzun vadeli düşünmeliyiz acı getirecek hazlardan uzak durmalıyız. İnsan doğal ve zorunlu olan ihtiyaçlarına odaklanmalıdır.
  • Bireyci bir yaklaşıma sahiptir. Evlenmeye karşıdır, devlet gibi oluşumlar bireylerin mutluluğunu sağlamalıdır.